خودارزیابی رویکردی برای پیشرفت معلمان در حرفه‌ای شدن

چرا خودارزیابی برای یک معلم مهم است 

آسان است که همچون معلمانی باشیم که تنها در یک چرخه یکنواخت از آموزش خود قرار گرفته‌اند. استرس، خستگی و بسیاری از عوامل دیگر می‌تواند شما را به سمت چنین رویکردی سوق دهد. بااین‌حال، درگیر شدن در خودارزیابی راهی برای پیشرفت معلمان برای حرفه‌ای شدن است.

اگر شما به دنبال تقویت روش‌های تدریس خود و هم چنین رشد عملکرد علمی دانش‌آموزان خود هستید خواندن این مقاله را به شما توصیه می‌کنم. در این مقاله با مفهوم خودارزیابی در تدریس و همچنین راهبردهایی برای به‌روز کردن سبک تدریس خود  آشنا خواهید شد.

معلمان قادرند کلاس‌های خود را به لحاظ علمی شارژ کنند، اما این بدان معنی نیست که آن‌ها اشتباه نمی‌کنند. طبق گفته دانشگاه آیووا شمالی، معلمان مؤفق تأمل می‌کنند و از نقاط قوت و ضعف خودآگاه هستند و برای بهبود مهارت‌هایی که هنوز به‌طور کامل به آن دست نیافته‌اند، تلاش می‌کنند. این مهم با توانایی خودارزیابی امکان‌پذیر است.

خودارزیابی در تدریس می‌تواند ابزاری مؤثر برای معلمان و مدیرانی باشد که می‌خواهند نقاط ضعف و قوت را در کلاس شناسایی کنند و به تغییر مثبت منجر شوند.

معلمان اثربخش غالباً عملکردشان را زیر سؤال می‌برند و روی آن‌ها ارزیابی‌ می‌کنند و چند پیشنهاد برای تقویت عملکرد خود ضمیمه می‌کنند. دانستن اینکه چگونه یک خودارزیابی قادر است تدریس ضعیف را بهبود دهد، می‌تواند به معلمان کمک کند تا از اطلاعات سازنده استفاده کنند و شغل خود را به مسیر اصلی برگردانند.

شما برای یادگرفتن استراتژی‌های جدید می‌توانند از معلمان دیگر ایده بگیرید، در دوره‌هایی برای رشد سطح حرفه‌ای خود شرکت کنید و برای خدمت بهتر به دانش‌آموزان روش‌های تدریس قوی‌تر را جستجو کنید.

یک معلم خوب خود اندیشی را تمرین می‌کند.

مطالعه‌ای در سال 2010 در مورد نقش تفکر انتقادی در آموزش معلمان اعلام شده است که معلمان باید «نگرش‌ها، عملکردها، کار آیی و دستاوردهایشان را به‌طور مداوم مورد بررسی و ارزیابی قرار دهند.»

در همان مطالعه مشاهده شد که «تفکر انتقادی، دانش و مهارت معلمان را بهبود می‌بخشد، درک عمیق از انواع روش‌های تدریس به آن‌ها این توانایی را می‌دهد که شیوه‌های سنتی را به چالش بکشند و تعریف درستی از چگونگی رشد خود به‌عنوان معلم پیدا کنند.»

بدون خودارزیابی، شما ریسک مداوم در تصمیم‌گیری‌های ضعیف، استفاده از قضاوت بد را پیش روی دارید، یا بدون تردید اعتقاد دارید که دانش‌آموزان همیشه می‌توانند عملکرد شما را به‌طور دقیق و معنادار تفسیر کنند.

بدون تمایل به ارزیابی روی توانایی‌های خود، ممکن است شما بر اساس پیش‌فرض‌های نسنجیده برنامه‌ریزی و تدریس کنید و از بزرگ‌ترین نقاط ضعف و قوت خود بی‌اطلاع باشید.

مهارت‌های معلم برای خودارزیابی

از یک ابزار برای بازتاب عملکرد روزانه، مانند ژورنال استفاده کنید.

به زبان ساده، هدف از نوشتن ژورنال، تهیه گزارش از تجارب مهم یادگیری است که در طول روز در مدرسه اتفاق افتاده است.

این امر به شما کمک می‌کند تا از وقایع روز استفاده کنید و در نهایت، نقاط ضعف و قوت را به‌طور مداوم مشخص کنید، به شما در توقف کردن، مرور کردن کمک می‌کند و نقطه نظرات زیادی از درس‌های هر روز به دست می‌آورید و منجر به گسترش مهارت‌های شما می‌شود.

علاوه بر این، استفاده از یک ژورنال برای ثبت رویدادهای کلاس در هنگام نوشتن ارزیابی به شما کمک خواهد کرد. مهم نیست که چگونه در پیشرفت دانش‌آموزان خود دخیل هستید، اما اگر رویدادها را در طول مسیر ثبت نکرده‌اید ایجاد عملکردهای خاص در دانش‌آموزان هم می‌تواند دشوار باشد.

نمونه‌ای از ژورنال روزانه معلم

مشاهده فعالیت همکاران را امتحان کنید.

مشاهده فعالیت همکاران فرصتی را برای معلمان برای مشاهده، ارزیابی و آموختن از آموزه‌های یکدیگر فراهم می‌کند.

این امر کمک می‌کند تا معلمان در معرض سبک‌ها و استراتژی‌های مختلف درسی قرار گیرند و محرکی است که منتقدانه روی عادت‌ها و روش‌های کلاس خود تأمل داشته باشند. ممکن است شما از این‌که این روند چقدر لذت‌بخش است و چقدر همکاران شما مایل به همکاری هستند، تعجب کنید!

نترسید از مدیرتان نیز پیشنهاد‌هایی بخواهید. خواهید فهمید که آن‌ها نیز از معلمانی که به دنبال فرصت‌هایی برای بهبود شیوه‌های تدریس خود هستند، قدردانی می‌کنند.

درس‌های را ضبط کنید.

در حالی که بینش فعالی وجود دارد که می‌توانید از دفتر یادداشت و خودارزیابی‌های کتبی به دست آورید، اما شما همیشه نمی‌توانید فعالیت‌های روزانه و رویدادهای آموزش کلاس را ثبت کنید.

بسیاری از وقایع قابل‌توجه در کلاس ممکن است توسط شما مشاهده نشده باشد- یا حتی به خاطر سپرده شود- بنابراین بخشی از اتفاقات یا گزارش‌های خود را با ضبط صدا از دروس واقعی ثبت کنید.

خودآزمایی را تمرین کنید. 

طرح سؤالات «چه و چرا» بهترین شیوه برای خودارزیابی است که معلمان حس مهمی از دیدگاه و قدرت نسبت به تدریس خود بهره‌مند می‌شوند. محققان رایان و کوپر مجموعه‌ای از سؤالات را برای بیان طرز فکر معلمان طراحی کردند تا آن‌ها از خود بپرسند:

• من چه کاری می‌کنم و چرا؟
• چگونه می‌توانم نیازهای دانش‌آموزانم را بهتر برآورده کنم؟
• چه گزینه‌هایی در دسترس است؟
• چگونه می‌توانم مشارکت یا یادگیری بیشتر را از طرف دانش‌آموزان ترغیب کنم؟
• برای ایجاد تغییر چه انتخاب آگاهانه‌ای می‌توانم انجام دهم؟

با برنامه یکنواخت آموزشی مبارزه کنید

واقعیت این است که برای بسیاری از ما، گذراندن پنج سال اول در کلاس درس می‌تواند بسیار استرس‌زا باشد. شما به کلاس می‌روید و باید کلاس درس را ماهرانه مدیریت کنید، استانداردها را تغییر دهید و تحقیق مداوم از اداره و والدین را یاد بگیرید.

مهارت‌های تدریس خودمان را بسازیم

به‌عنوان معلم، گاهی اوقات ناگزیر خواهیم شد که به دانش‌آموزان خود بگوییم، اگر شکست نخورید نمی‌توانید رشد کنید. واقعیت این است که ما باید این توصیه‌ها را برای خودمان انجام دهیم.

اگر ما به‌عنوان معلم موفقیت و شکست‌های خود را ارزیابی نکنیم، نمی‌توانیم به‌عنوان متخصصان تدریس رشد کنیم . اگر خودارزیابی نکنید، در معرض خطر قرار می‌گیرید که ممکن است آموزش شما را به یک خندق اندازد.

واقعیت حرفه تدریس این است که هر گروه از دانش‌آموزانی که به کلاس شما می‌آیند نقاط قوت و چالش‌های مختلفی دارند. در طی یک روز، شما می‌توانید چهار یا پنج گروه از دانش‌آموزانی داشته باشید که کاملاً متفاوت هستند و به شما نیاز دارند که کمی متفاوت‌تر به آن‌ها آموزش دهید.

برای انجام موفقیت‌آمیز این کار، شما باید به‌طور مرتب خودارزیابی کنید تا مهارت‌های لازم را در خود پرورش داده و بتوانید با هرگونه چالشی که دانش‌آموزان بر سر راه شما می‌اندازد، مقابله کنید.

خودارزیابی: خصوصیات یک معلم خوب چیست؟

بر اساس تحقیقات جفری گلانز در کتاب استراتژی‌های کلاس درس برای شروع معلمی، هشت دسته وجود دارد که می‌توانید هنگام ارزیابی مهارت‌های تدریس خود در نظر بگیرید:

منابع:

https://study.com/blog/why-it-s-important-to-evaluate-yourself-as-a-teacher.html

https://www.prodigygame.com/blog/qualities-of-a-good-teacher/